Ο πολιτισμός μας έχει περί πολλού την έννοια της εργασιομανίας. Ακούμε για περιπτώσεις ανθρώπων που δουλεύουν μέχρι πρωίας, ξενυχτάνε και κοιμούνται στο γραφείο. Θεωρείται τιμητικό να δουλεύεις του σκοτωμού για ένα έργο. Και, όση δουλειά κι αν αφιερώσεις σε ένα έργο, ποτέ δεν είναι αρκετή.
Η εργασιομανία, όμως, δεν είναι μόνο περιττή, είναι και βλακώδης. Το να δουλεύεις περισσότερο δε σημαίνει ότι ενδιαφέρεσαι περισσότερο ή κάνεις περισσότερα. Απλώς σημαίνει ότι δουλεύεις περισσότερο.
Οι εργασιομανείς καταλήγουν να δημιουργούν περισσότερα προβλήματα απ’όσα λύνουν. Κατ’αρχάς, το να δουλεύεις με τέτοιους ρυθμούς δεν είναι εφικτό μακροπρόθεσμα. Όταν έρθει η ώρα της υπερκόπωσεης – γιατί θα έρθει – θα είναι πολύ χειρότερα.
Επίσης, οι εργασιομανείς χάνουν το νόημα της ίδιας της εργασίας. Προσπαθούν να λύσουν προβλήματα αφιερώνοντάς τους ώρες επί ωρών. Προσπαθούν να αντισταθμίσουν τη διανοητική οκνηρία τους με ωμή δύναμη. Πράγμα που οδηγεί σε άκομψες λύσεις.
Επιπλέον, προκαλούν κρίσεις. Δεν αναζητούν τρόπυς να είναι αποτελεσματικοί, γιατί τους αρέσει να δουλεύουν παραπάνω ώρες. Τους αρέσει να νιώθουν ήρωες. Δημιουργούν προβλήματα (συχνά άθελά τους) ώστε να ξεδώσουν πέφτοντας με τα μούτρα στην δουλειά.
Οι εργασιομανείς κάνουν όσους δεν μένουν στο γραφείο μέχρι αργά να νιώθουν ανεπαρκείς επειδή «απλώς» δουλεύουν λογικές ώρες. Κι αυτό δημιουργεί ενοχές στους γύρω και ρίχνει την ψυχολογία τους. Επιπλέον, καλλιεργεί μια τυποπλαστική νοοτροπία όπου οι υπάλληλοι κάθονται έως αργά από υποχρέωση, έστω και αν δεν είναι παραγωγικοί.
Αν το μόνο που κάνετε είναι να δουλεύετε, είναι απίθανο να έχετε καθαρή κρίση. Οι αξίες σας και η ικανότητά σας να λαμβάνετε αποφάσεις επηρεάζονται αρνητικά παύετε να είστε σε θέση να κρίνετε τι αξίζει τον κόπο και τι όχι, και στο τέλος εξαντλείστε. Κανείς δεν παίρνει έξυπνες αποφάσεις όταν είναι κουρασμένος.
Τελικά, οι εργασιομανείς δεν καταφέρνουν περισσότερα απ’ότι οι μη εργασιομανείς. Μπορεί να επαίρονται για την τελειομανία τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει παρά ότι χάνουν χρόνο μένοντας κολλημένοι στα ασήμαντα αντί να προχωρήσουν στην επόμενη δουλειά.
Οι εργασιομανείςδεν είναι ήρωες. Δεν εκμεταλλεύονται την μέρα τους, απλά την εξαντλούν. Ο πραγματικός ήρωας έχει ήδη γυρίσει στο σπίτι του γιατί βρήκε τρόπο να τελειώσει τις δουλειές του.
