Μετά την περίοδο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς και επειδή τα παιδιά ως γνωστόν λαμβάνουν καινούρια παιχνίδια ως δώρα από συγγενείς και φίλους, πολλοί θα είναι οι γονείς με παιδιά που σκέφτεστε πόσα πολλά παιχνίδια έχει το παιδί σας και θα προσπαθήσετε να τα «συμμαζέψετε» ή και να δώσετε κάποια από αυτά που δεν χρησιμοποιούνται. Καλό θα είναι όσοι από εσάς έχετε παιδιά σε ηλικία που μπορείτε να συνομιλείτε μαζί τους να κάνετε «διαβούλευση» και ναι, σας μιλάω για διαβούλευση όπως κάνουν οι ενήλικοι. Δηλαδή θα καθίσετε και θα ξεχωρίσετε πρώτα εσείς αυτά που πιστεύετε ότι δεν είναι πλέον απαραίτητα να υπάρχουν στο παιδικό δωμάτιο, και μετά θα πάρετε μαζί τα παιδιά σας και θα συζητήσετε αφού πρώτα έχετε αποφασίσει εσείς για ποιόν λόγο δεν είναι απαραίτητα πλέον τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Προσοχή κύριοι επειδή τα παιδιά είναι και έξυπνα και μπορούν με πολλούς τρόπους να σας « τουμπάρουν» εσείς θα πρέπει να παραμείνετε σταθεροί και να δίνετε επαρκείς εξηγήσεις στα παιδιά σας. ΠΡΟΣΟΧΗ! Ποτέ μα ποτέ δεν θα τους πάρετε αντικείμενα που ξέρουν ότι τους ανήκουν με το «έτσι θέλω», δεν αρέσει σε κανέναν μας αυτό. Άρα γιατί να αρέσει σε ένα παιδί; Αλλά και δεν θα ενδώσετε στο γεγονός ότι θα θέλουν πάντοτε να κρατούν όλα τα παιχνίδια τους που τις περισσότερες φορές απλά στοιβάζονται σε γωνίες και σε καλάθια για να μην πω και πίσω από τον καναπέ και μέσα σε ντουλάπες και όπου άλλου μπορείτε να φανταστείτε παραμένοντας αχρησιμοποίητα.
Και θα με ρωτήσετε μα γιατί να το κάνουμε αυτό αφού έχουμε και χώρο και αφού «καινούρια είναι, κρίμα να τα πετάξουμε!» Και βέβαια καινούρια είναι, και κρίμα είναι και αν τώρα έχετε χώρο, δεν θα έχετε σε λίγο καιρό αν συνεχίζετε να κρατάτε όλα τα παιχνίδια.
Θα σας πω λοιπόν γιατί πρέπει να γίνεται πάντοτε σε τακτά χρονικά διαστήματα ένα «ξεσκαρτάρισμα» στα παιχνίδια του παιδιού σας. Δεν είναι η έλλειψη χώρου στο σπίτι σας, απλά όποιο παιδί και να παρατηρήσετε όταν παίζει θα δείτε ότι είναι αδύνατον να μπορεί να παίξει με δέκα, είκοσι ή και περισσότερα παιχνίδια ταυτοχρόνως, και με τον όρο «παίζει» εννοώ να ασχοληθεί πραγματικά με το αντικείμενο, να γνωρίζει τις λειτουργίες του και να μπορεί να φτιάξει και μια ιστορία που αφορά το συγκεκριμένο παιχνίδι με λέξεις ή και ήχους ακόμη σχετικούς με το αντικείμενο που του τράβηξε την προσοχή. Αυτά ισχύουν για τα παιχνίδια που μπορεί ένα παιδί να εξερευνήσει μόνο του και δεν χρειάζεται επιπλέον άτομα.
Αφού λοιπόν ένα παιδί μπορεί να παίζει με ένα ή με περισσότερα παιχνίδια του ίδιου είδους (κούκλες- αυτοκινητάκια- ζωάκια- μπογιές κτλ) την κάθε φορά, εσείς γιατί θα πρέπει να έχετε ένα χώρο γεμάτο με ετερόκλητα παιχνίδια; Αυτό που εσείς νομίζετε ότι δίνει χαρά στα παιδιά σας, δηλαδή όπως πολλοί γονείς λένε γεμάτοι υπερηφάνεια «Καλά, η Μαιρούλα ένα δωμάτιο παιχνίδια έχει, τίποτα δεν της λείπει!», και όμως της Μαιρούλας της λείπει κάτι και μάλιστα πολύ σημαντικό, της λείπει ο χώρος, λίγος κενός χώρος για να μπορέσει χωρίς να αποσπάται η ματιά της από όλων των ειδών «ΝΕΟΝ» χρωματιστά και «φωσφοριζέ» παιχνίδια και με λαμπάκια, και με γκλιτερ και με σειρήνες, και με ήχους μωρού, και με ήχους σκυλιού, και με ήχους…, και με…, να μπορέσει να χρησιμοποιήσει και την φαντασία της, να μπορέσει να φτιάξει με το μυαλό εικόνες και ιστορίες που θα σχετίζονται με το παιχνίδι που κρατάει αλλά και θα πηγαίνει την Μαιρούλα και λίγο παραπέρα!
Και θα μου πείτε : «Μα τι λες, ο Κωστάκης μας τα αγαπάει και παίζει με όλα τα παιχνίδια του και πως θα του τα πάρω…;» Και εγώ θα σας απαντήσω: «Αλήθεια; Την επόμενη Κυριακή λοιπόν που θα αφιερώσετε χρόνο, παρατηρήστε το παιδί σας και τι ακριβώς κάνει και πως παίζει και με τι παίζει και αν θέλετε χρονομετρήστε και την προσοχή του σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι της επιλογής του, και θα δείτε ότι τα περισσότερα παιδιά που περιτριγυρίζονται από «του κόσμου» τα παιχνίδια απλά αλλάζουν αντικείμενο προσοχής σε λιγότερο από ένα πεντάλεπτο της ώρας. Εσείς λοιπόν ως ενήλικες πόση ώρα χρειάζεστε για να ασχοληθείτε με ένα αντικείμενο της επιλογής σας για διασκέδαση, να το κατανοήσετε, να του δώσετε την πρέπουσα σημασία και εν τέλει να το χαρείτε; Αν σας φτάνει κάτι λιγότερο από ένα πεντάλεπτο της ώρας, τότε ίσως να μην χρειάζεστε και τόσες ώρες εκτός εργασίας και θα πρέπει να ζητήσετε από τον εργοδότη σας να αυξήσει τα ωράρια σας γιατί απλά παίρνετε όλη την ευχαρίστηση και διασκέδαση της ημέρας σε λιγότερο από ένα πεντάλεπτο.
Αικατερίνη Α. Κουρμούλη
Γλωσσολόγος- Λογοθεραπεύτρια
Συγγραφέας Αγγλικών Εκπαιδευτικών Βιβλίων
