«Σβήνουν δυο νύχτες και δυο αυγές προβάλλουν στον αγέρα.
Δυο λευτεριές που σμίγουνε μέσα στην ίδια μέρα.
Δυο λευτεριές ματόβρεχτες, παιδιά μεγάλου κόπου,
η λευτεριά του Έλληνα κι η λευτεριά του ανθρώπου»(Κ.Παλαμάς)
25η Μαρτίου:O λαός μας επέλεξε να ζεύξει την επέτειο της εθνικής του παλιγγενεσίας με την γιορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Kοινός παρονομαστής των δύο γεγονότων; Η ανυπολόγιστη αξία της ελευθερίας. «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον». Κλείνει το κεφάλαιο της φθοράς, της σκλαβιάς στην αμαρτία και ανοίγει το κεφάλαιο της λύτρωσης και της ελευθερίας. Στον ευαγγελισμό η ελευθερία σαρκώνεται στη συγκατάθεση της Παναγίας στο χαρμόσυνο μήνυμα του Αρχαγγέλου. Στο 1821 στην απόφαση των Ελλήνων να αποτινάξουν την τυραννία της μακρόχρονης σκλαβιάς.
25η Μαρτίου 1821: ένα έθνος κοιτάζει τον κατακτητή του με περιφρόνηση και τον τάφο του με αδιαφορία. Ένα ολόκληρο έθνος επιλέγει μία ώρα ελεύθερης ζωής και όχι πολλά χρόνια σκλαβιάς και φυλακής.
Η μεγάλη αυτή ώρα έχει έρθει, η Ελληνική επανάσταση εκρήγνυται! Το ελληνικό έθνος, μολονότι δεν έχει νικήσει ακόμη ούτε μία φορά στο πεδίο της μάχης, έχει εντούτοις κερδίσει τον πόλεμο σ’ ένα πεδίο απείρως δυσκολότερο: έχει κρατηθεί ως οντότητα μέσα σ’ ένα χωνευτήρι λαών για τέσσερις ολόκληρους αιώνες κι αυτό συνιστά την πρώτη, λαμπρότατη νίκη του πριν τα πολεμικά γεγονότα!
Παρά την ακατάσχετη αιμορραγία και τις αντίξοες περιστάσεις οι Έλληνες, όχι μόνο διατήρησαν τη συνείδηση της εθνικής τους υπόστασης αλλά συγκέντρωσαν μέσα τους ηθικές και πνευματικές δυνάμεις ανυπολόγιστες κρατώντας «πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους».
Σε αυτό- και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει- συνέβαλε στο μέγιστο βαθμό η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία μετά την αποφράδα ημέρα της Άλωσης στα 1453 στάθηκε αληθινή κιβωτός του Έθνους. Αν και υφίσταται τις πιο ανίερες αυθαιρεσίες από την πλευρά των Οθωμανών είναι παρούσα σε όλες τις τουρκοκρατούμενες ελληνικές κοινότητες. Συντηρεί σχολεία, θυμίζει στους υπόδουλους την εθνική τους ταυτότητα, υπαγορεύει κοινούς κανόνες ζωής και –κυρίως- μέσα στα κρυφά σχολειά διασώζει την ελληνική γλώσσα, με αποτέλεσμα να διαφυλαχτεί η ενότητα, η αλληλεγγύη και η ελπίδα της λευτεριάς. Συγχρόνως η ψυχή των Ρωμιών θερμαίνεται από τα εθνικο-απελευθερωτικά κηρύγματα των Ελλήνων διανοουμένων, που πολλοί τα υπογράφουν και με το αίμα τους : του Ρήγα Φεραίου, του Αδαμάντιου Κοραή, του Ευγένιου Βούλγαρη και από τις φωτισμένες διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Αν και η Οθωμανική βία καταπίεζε σκληρά τους Έλληνες πολλές γενιές γεννήθηκαν και πέθαναν με το όνειρο της ελευθερίας. Αυτό το όνειρο απεικόνιζε η προκήρυξή των Έλλήνων της Πελοποννήσου όταν έγραφαν: «Ομοφώνως αποφασίσαμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν ή να αποθάνωμεν. Εστερημένοι από όλα τα δίκαιά μας αποφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα και να ορμήσωμεν κατά του τυράννου».
Ο Θεοδώρος Κολοκοτρώνης γράφει: «Όταν αποφασίσαμε να κάμουμε την Επανάσταση ως μια βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας και όλοι και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν το σκοπό και εκάμαμε την επανάσταση».
Η ελληνική επανάσταση δεν ήταν μια τυχαία εξέγερση που εδραιώθηκε λόγω ευνοϊκών συμπτώσεων, εφόσον μάλιστα καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν πρόστρεξε από την αρχή για βοήθεια ∙ αντίθετα, την καταδίκασαν ομόφωνα. Ο Έλληνας αδιαφόρησε ολότελα για τη γνώμη των ισχυρών, ως που ανάγκασε τα ευρωπαϊκά έθνη όχι απλά να προσέξουν την υπόθεσή του αλλά και να την συνδράμουν αργότερα ως Φιλέλληνες. Ο Έλληνας ζήτησε το αδύνατο πέρα από κάθε λογική, με πίστη και με πείσμα. Κι έγινε το θαύμα: το αδύνατο έγινε δυνατό.
«Εμείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν θα εκάναμε την επανάσταση» γράφει ο Κολοκοτρώνης και συνεχίζει «Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη και τα τρύπια τσαρούχια με τα σκουριασμένα καριοφίλια για να μας εμψυχώνουν. Λίγο είναι αυτό πατριώτες; Κι αν τα δισάκια και τα ταγάρια είναι άδεια, τι πειράζει; Σάμπως πότε ήταν γεμάτα;»
Από τη φλόγα της 25ης Μαρτίου ανάβει μια τεράστια πυρκαγιά από τη Μολδοβλαχία μέχρι την Κρήτη! Το μέγα φως της καταυγάζει όχι μόνο το υπόδουλο γένος των Ελλήνων, αλλά και όλους τους υπόδουλους λαούς εκείνης της εποχής. Το εθνεγερτήριο σάλπισμα “Ελευθερία ή θάνατος” αντηχεί απ’ άκρου εις άκρον, εκεί όπου πριν “όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά”. Με το σάλπισμα εκείνο μιλούν τα ιδεώδη ενός ολόκληρου λαού που τρέφεται και γιγαντώνεται από τις ιστορικές του καταβολές.
Η ψυχή των μυθικών και ομηρικών ηρώων, των Σαλαμινομάχων και των πολεμιστών του Λεωνίδα φωλιάζει στην ψυχή των ραγιάδων. Ξυπνούν οι Βυζαντινοί Παλαιολόγοι και οι ακρίτες και δίνουν τη σκυτάλη στους ήρωες του ‘21. Τα αίματα των νεομαρτύρων, που ποτίζουν κάθε σπιθαμή της ελληνικής γης ανασταίνουν μάρτυρες της πίστης και της πατρίδας. Γίνονται μάχες φοβερές και αντηχεί το κλέφτικο τραγούδι και το καριοφίλι.
Η Αγία Λαύρα δίνει το σύνθημα και το Λάβαρο της Επανάστασης γρήγορα σκεπάζει όλη την Πελοπόννησο, την Ανατολική Στερεά αλλά και τη νησιωτική Ελλάδα. Παντού δίνουν το παρόν οι εκλεκτοί της φυλής, άνθρωποι απλοί και καθημερινοί, που κατορθώνουν να ενσαρκώσουν τα ιδανικά της στον πιο ψηλό βαθμό: ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός, o Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και ο Νικηταράς, ο Γρηγόριος Παπαφλέσσας, ο Διάκος στην Αλαμάνα και ο Ανδρούτσος στο Χάνι της Γραβιάς, ο Καραϊσκάκης στην Αράχοβα, ο Ψαριανός πυρπολητής Κανάρης, ο Ανδρέας Μιαούλης, η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους και άλλοιγνωστοί και άγνωστοι αγωνιστές γράφουν σελίδες δόξας.
Και μένουν το Αρκάδι και το Κούγκι, άστρα φωτεινά στο στερέωμα της Οικουμένης. Οι Μανιάτες, οι Σουλιώτες και οι Σφακιανοί, οι άξιοι που φύλαξαν αμόλυντες τις φωλιές τους. Την πίστη στης ζωής τα ιδανικά αποδεικνύουν οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου. Το Μανιάκι και τα Βασιλικά, το Βαλτέτσι και η Νάουσα, η Χαλκιδική, οι Σέρρες και τα Βοδενά γίνονται βωμοί που μαρτυρούν πως η θέληση ενός λαού είναι ικανή να διδάξει πώς να ζει κανείς λεύτερος. Κι αν η επανάσταση στη Μακεδονία μας δεν έχει ορατά και άμεσα τα αποτελέσματα, όμως είναι καθοριστικής σημασίας αφού απασχολεί μεγάλο αριθμό τουρκικών δυνάμεων κι έτσι εδραιώνεται η Επανάσταση στο Μωριά.
Όταν αργότερα ο αγώνας κινδυνεύει, όχι από τους υπέρτερους αριθμητικά εχθρούς, αλλά από τα δόρατα της διχόνοιας ο Στρατηγός Μακρυγιάννης διδάσκει: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάξομεν και όλοι μαζί. Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ».
Οι Έλληνες απέδειξαν ότι η μεγαλοσύνη στους λαούς δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα. Η λογική δε μπορεί να αισθανθεί το δημιουργικό μεγαλείο μιας ιερής παραφροσύνης που δεν είναι γέννημα των υπολογισμών αλλά της πίστης… Το ολιγάριθμο γένος των Ελλήνων έδειξε το μέγα θαύμα στην ανθρωπότητα όταν την 25η Μαρτίου κατέθεσε τη ζωή του ως ενέχυρο της ελευθερίας.
Μπροστά στο θαύμα υποκλίνεσαι και εκστατικά , με τα μάτια πιότερο της ψυχής , βουβά ευγνωμονείς.
Διαβάτη στάσου προσοχή:
δῶ χάμω κείτονται νεκροί
……………………………
Διαβάτη, στάσου προσοχή
Και μ᾽ἄξιο νοῦ μελέτα τους,
τί ἄν χαίρεσαι τ᾽ὡραῖο φῶς
κι ἄν ὅλο θάρρος περπατᾶς
κι ἄν σ᾽ἀγαπᾶνε κι ἀγαπᾶς
κι ὅ,τι καλό ᾽χεις στή ζωή
στό χάρισαν τοῦτ᾽ οἱ νεκροί.
Διαβάτη, στάσου προσοχή
Και μ᾽ἄξιο νοῦ μελέτα τους.
Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, σ΄ αυτούς τους νεκρούς εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας και με όλες τις εκδηλώσεις τιμής προσπαθούμε να αναμοχλεύσουμε την κληρονομιά μας, να συνειδητοποιήσουμε το ιερό μας χρέος. Σήμερα που επαναπαυτήκαμε στη λευτεριά μας και στα αγαθά μας, τα ματωμένα χώματα ας ξυπνήσουν μέσα μας την αίσθηση ενός αλλιώτικου χρέους, όχι οικονομικού.
Σήμερα, που καπνοί και φλόγες τυλίγουν κάποια χιλιόμετρα μακριά μας τη γη δίχως να αφήνουν περιθώρια για ηρωισμό, εμείς ας σηκώσουμε ψηλά τα μπαϊράκια μας. Είναι καιρός να θυμίσουμε στον εαυτό μας και στη νέα γενιά ότι είμαστε παιδιά όλων εκείνων των επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών του ΄21.
Τα μεγάλα κατορθώματα καταγράφονται για να γίνονται φώτα για καινούριες αυγές, για να αναβαπτιζόμαστε στα νάματά τους και να στοχαζόμαστε τι είχαμε, τι χάσαμε, τι μας πρέπει. Για να μην αναγκαστούμε να ξαναζήσουμε την ιστορία που ξεχάσαμε…
Σήμερα που η χώρα μας διέρχεται μια κρίση που τη βαφτίσαμε οικονομική, αλλά στο βάθος ξέρουμε πως είναι ηθική και πνευματική…
Σήμερα, που πληρώνουμε σαν χώρα και λαός όχι τα δανεικά, αλλά τα ιδανικά που ξεπουλήσαμε, πιστοί στα ιδεώδη της φυλής και στων προγόνων τη φωνή υπακούοντας αντίσταση χρειαζόμαστε, μια νέα επανάσταση να ξεκινήσει!
Σε μια εποχή που οι πολιτιστικές και ηθικές αξίες διακυβεύονται, η μητρική μας γλώσσα βάλλεται και αλλοιώνεται, οι νέοι καταλήγουν ανερμάτιστοι και οι αυτοκτονίες καθημερινά πληθαίνουν, ο κίνδυνος αλλοτρίωσης και αφελληνισμού είναι πρόδηλος. Είναι επιτακτικό το αίτημα για επιστροφή στην αυθεντική ελληνοχριστιανική πίστη και παράδοση και για ανασύνταξη των δυνάμεών μας απέναντι σε σύγχρονες και πιο δυσδιάκριτες επιβουλές.
Τη χρωστάμε σ΄ όσους θυσίασαν τα πάντα, αλλά και σε όσους ακόμα δεν γεννήθηκαν σε τούτη τη φλούδα γης. Να, οι ήρωες απλώνουν τα χέρια και μας δίνουν τα όπλα, όχι αυτά που απαρχαιωμένα φιλοξενούνται στα μουσεία μας, αλλά αυτά που τους ανέδειξαν ελεύθερους.
Ας το πούμε κι εμείς μαζί με τον γέρο του Μωριά κι ας το πιστέψουμε… «Σε μας μένει να ισιάξουμε και να στολίσουμε τον τόπο με θεμέλια της πολιτείας, την ομόνοιαν, τη θρησκεία και την φρόνιμον ελευθερίαν» και ας το φωνάξουμε για να το ακούσουμε μαζί με τον Αδαμάντιο Κοραή το «Δράξασθε παιδείας…»
Η 25η Μαρτίου είναι για όλους αλλά και για τον καθένα μας τρόπος ζωής που μας προσφέρεται να ζήσουμε. Γιατί δεν γιορτάζουμε σήμερα απλά ένα ιστορικό συμβάν, έναν πόλεμο παλιό. Αλλά μεθούμε με «το αθάνατο κρασί του 21», το κρασί της λευτεριάς μας.
«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» κι η χώρα που τη γέννησε και την ανέστησε οφείλει να τη διαφυλάξει αιώνια. Η ψυχή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη πλανιέται ολοζώντανα ανάμεσα μας ψιθυρίζοντας: «…και μην ξεχνάς γιε μου πως εμείς ξοφλήσαμε πια. Ως εδώ ήταν. Τώρα η πολύπαθη Ρωμιοσύνη στηρίζει την ύπαρξη της στη λεβεντιά σας.»
Σε πείσμα όσων την επιβουλεύονται, με την ακράδαντη πίστη σε ένα ακόμα θαύμα για «να στήσουμε και πάλι μες στο ουράνιο θειο φως , μια Ελλάδα τρισμεγάλη». Το «χρωστάμε σε όσους πέρασαν, θα ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί.»
Τιμή και δόξα στην αδούλωτη Ελληνική ψυχή!
Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς του 1821!
Τιμή και ευγνωμοσύνη και σε όλους εσάς τους αφανείς ήρωες
που δεν κατέγραψε η ιστορία, σε σας που τα δώσατε όλα
χωρίς να πάρετε τίποτε…
“ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ”
