Η Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας ετοιμάζεται πυρετωδώς για να παρουσιάσει τη θεατρική παράσταση «ΒΑΤΡΑΧΟΙ»του Αριστοφάνη στις 11,12,13 και 14 Ιουλίου στο Κάστρο Καλαμάτας, στις 15/7 στην Αρχαία Μεσσήνη και στις 20/7 στο Διαβολίτσι.
Η παράσταση γίνεται σε συνδιοργάνωση με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας και την αφιερώνουμε στη μνήμη του Γιώργου Τσαγκάρη , μιας προσωπικότητας που άφησε το στίγμα του στον πολιτισμό της πόλης μας, αφού φέτος κλείνουν 10 χρόνια από το θάνατό του.
Επιπροσθέτως, η παράσταση στις 15 Ιουλίου που θα πραγματοποιηθεί στην Αρχαία Μεσσήνη, εντάσσεται στα πλαίσια των φετινών “Ιθωμαίων 2018”, που διεξάγονται κάθε χρόνο από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αρχαίας Μεσσήνης.
Οι συντελεστές της παράστασης είναι:
Σκηνοθεσία: Δέσποινα Δρέπανια, μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης, μεταγραφή μουσικής, προγραμματισμός: Δημήτρης Αρσενόπουλος, σκηνικά: Βένος Μπαλόπουλος, χορογραφίες: Ναυσικά Πέππα-Τριαντάρη, μουσική διδασκαλία χορικών: Κατερίνα Πετρουλάκη, μάσκες βατράχων: Κατερίνα Μηλιαρέση, σχεδιασμός φωτισμού: Γιάννης Τσούπας, σχεδιασμός κοστουμιών: Λέττα Πετρουλάκη, αφίσα: Τζένη Ντεκελέ, φωτογραφίες:Νίκος Τζαβάρας
Ηχοληψία, Mastering: Νίκος Χαλντούπης Sound Cave Studio.
Παίρνουν μέρος 35 έφηβοι της θεατρικής ομάδαςτου συλλόγου
Η υπόθεση του έργου:
Ο θεός Διόνυσος απογοητευμένος από την κατάσταση του θεάτρου στην Αθήνα, καθώς οι μεγάλοι τραγικοί έχουν πεθάνει, είναι αποφασισμένος να αναλάβει δράση για να αρχίσουν ξανά αξιόλογοι δραματικοί αγώνες στην Αθήνα. Μαζί με τον δούλο του Ξανθία ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι προς τον Κάτω Κόσμο με σκοπό να φέρουν πίσω τον καλύτερο τραγικό ποιητή. Όταν φτάνουν στον Άδη, επικρατεί αναταραχή. Ο Ευριπίδης διεκδικεί από τον Αισχύλο την τιμητική θέση του καλύτερου τραγικού ποιητή. Για να λυθεί η διαφορά, ο Πλούτωνας καλεί τον Διόνυσο, σε ρόλο διαιτητή, καθώς και τους τραγικούς σε έναν δραματικό διαγωνισμό. Ο αγώνας για την ανάδειξη του καλύτερου, αρχίζει…Τα κωμικά ευρήματα και τα φαρσικά επεισόδια διαδέχονται το ένα το άλλο και μέσα από την πικρή σατιρική διάθεση του Αριστοφάνη, έρχεται στο φως η πάντα σύγχρονη διάσταση του έργου.
Κι ενώ στους “Ορνιθες” ο κωμικός ποιητής αναζητά την ιδανική πολιτεία στον ουρανό, στους “Βάτραχους” ο μη-τόπος είναι ο Κάτω Κόσμος -ο Άδης, όπως τον ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες. Η ουτοπία βρίσκει έδαφος και στήνει εδώ τη γιορτινή της ονειροφαντασία, σε ένα γλέντι όπου οι νεκροί είναι πιο ζωντανοί από τους ζωντανούς κι ο Άδης πιο φωτεινός από τον κόσμο της επιφάνειας.
